No road is long with good compagny!

Heej Allemaal!

Het is alweer even geleden dus bij deze weer een update!
We hebben weer vanalles meegemaakt dat wel moeite waard is om even te vertellen ;)

Te beginnen bij vorig weekend. Wij zijn met motor naar Oku geweest. Mooi plaatstje op 2 uurtjes rijden met de motor. Wij hadden 2 mannetjes met motor geregeld en die zouden ons naar Oku brengen. Wij vol enthousiastme op de motor gesprongen en rijden maar! Heenweg was prachtig, mooie omgeving, lekker weer, beetje tuffen op motortjes. Wij hadden dikke pret! Onderweg moesten we nog even in de goot liggen voor een Juju.. en of ander verkleed persoon die je niet in de ogen mag kijken. Geloven ze heilig in hier. Iedereen gaat ervoor in de goot liggen!
Na paar uur hobbel de bobbel wegen op de motor waren we ergens in de bergen. Toen moesten we afstappen want de motor kon de berg niet op. Toen kwamen we erachter dat die mannetjes de weg niet wisten naar het Oku watermeer. Opeens waren ze weg, stonden we daar in de middle of nowhere ergens op de bergen... tja en dan?
Gelukkig verschenen ze weer bovenaan de berg. Na een half uur kwamen we dan eindelijk bij het meer aan. Prachtig uitzicht! Wel moesten we snel weer gaan, want er was regen op komst en motor rijden op de afrikaanse zandwegen, zonder helm, met regen.. dat zagen we niet zo zitten. De terugweg was heel avontuur. We werden onderweg opeens, zomaar tegengehouden door paar mannetjes. We moesten meekomen naar een bepaalde plek. We waren nog in Oku ergens, maar waar geen idee! Het hele dorp keek ons na.. wij hadden geen idee wat er aan de hand was... toen opeens stonden we in het paleis van Oku. De woordvoerder van de koning kwam ons vertellen dat we zijn respect geschaad hadden. Iedereen die Oku lake bezoekt, bezoekt ook het Paleis van Oku en betaald voor de koning. Wisten wij veel! Maar we zaten daar ondertussen mooi vast in het paleis. De motorrijders bleken geen ID bij zich te hebben, kregen uitlaaier en een boete. Wij hebben die betaald, want we wilden naar huis! Toen we vertelden geen gewone toeristen te zijn maar in het ziekenhuis te werken waren we opeens o zo welkom bij de koning.... maar voor dat we naar huis mochten, moesten we nog maar wel even wat geld betalen. Toen kregen wij de motorsleutels terug, want dat was vanwege ons en niet vanwege de motorrijders. Die waren slecht volgens de koning. Toen konden wij eindelijk naar huis. De moterrijders hadden het wel beetje gehad ondertussen konden we wel merken.. ze begonnen als een gek op de motors te rijden, we vlogen bij elke hobbel de lucht in... en die wegen, geen helm... toen heb ik toch wel even bibberende knietjes gehad en paar keer fuck it geroepen... wat waren we blij toen we weer heel in Shisong waren. Voorlopig even genoeg motor gereden hier.

Zondag zijn we naar Kuvlu geweest. En dat was heel indrukwekkend. Een heel arm dorpje. We zijn met onze coach Ita geweest. We hebben vanalles meegenomen, een grote pan rijst, watermeloen, brood, schriftjes, pennen, kleren, snoepjes, ballonnen, want ze hebben daar echt niets! Eerst kwamen we aan bij een dorpje daar was een meisje die blind was, en doof en ze had geen eten.. hoe erg kan je het hebben denk je dan... we hebben haar een brood gegeven en daar was ze zo ontzettend blij mee, helemaal gillen van blijheid! En dan heb ik het over 1 droog wit brood! Daarna kwamen we bij de kinderen. Er waren zoveel kinderen, veel weeskinderen, veel aidskinderen, veel ondervoeding en hongerbuikjes. Toen ik dat zag en de kinderen ook nog eens allemaal voor ons gingen zingen en handjes geven kreeg ik wel even een brok in mn keel! Ik heb een jongetje gezien die 6 jaar leek en 16 bleek te zijn... maar zo klein en iel... en een babytje van anderhalf. En zij was echt niet gezond, ze sliep alleen maar, reageerde niet op pijnprikkels, nek bleef hangen bij optillen, ondervoed en duidelijk een vergroote lever.. maar ze doen er daar gewoon niets aan... dat vond ik wel erg moeilijk om te zien. Bij veel van die weeskinderen is de moeder aan aids gestorven, en de vader heeft zoveel kinderen dat hij niet voor kan zorgen. De kinderen vochten bijna om een potlood en hoe blij je ze kan maken met een ballon...ongelofelijk! We hebben nog 7 kinderen gesponserd voor 48 euro. Hier kunnen ze alle 7 een jaar voor naar school.

Daarna zijn we naar groepje gegaan met allemaal HIV slachtoffers. Deze mensen hebben samen een groep opgericht om over hun ziekte te praten en voor elkaar te zorgen. Om de maand komt er een groep om voorlichting aan ze te geven en medicijnen zoals wij deze maand. Deze groep maakt elke meeting iets om te verkopen waarmee ze geld verdienen voor transport van de hiv remmers en aids testen. Deze keer maakten ze zelf showerolie.
Ze hadden ook nog eten voor ons bereid.. natuurlijk fufu met Yammayamma! En als dank voor onze komst en giften kregen we een zak aardappels van ze mee.. echt zo lief! En ons maar welkom heten en o wat waren ze blij en hartelijk.. echt mooi gezicht!

Verder heb ik mn voorlopig laatste week op Mens ward gehad. Het was een apart weekje nog. Een patient, ook met HIV, werd in de Duty room gezet en daar werd even een canule in zn long geduwd, toen kwam er letterlijk 2 bekkentjes vol longvocht uit lopen. Gewoon in bijzijn van alles en iedereen in de Duty room. Hij bleek TB te hebben uiteindelijk. TB en HIV en HIV en Meningitis, teveel van die nare combinaties die je ziet. Ook vanwege het regenseizoen nu ligt hele afdeling vol met Malaria, ook veel studenten die het hebben. Ook hebben we een schooldag bijgewoond en dat is heel apart. Ze gaan voor de leraar staan als die binnenkomt. En ze krijgen hier echt ingestampt dat condooms niet helpen tegen HIV, dat geloof je echt niet!

Deze week ga ik naar de Primary Health Care. Er komen allemaal zwangere vrouwen die we voorlichting geven. Daarna komen ze voor de check up, bloeddruk, urine, hb en gewicht. Hb checken ze door kleur van het bloed te vergelijken met kaartje, en welke kleur meest in buurt komt is hoeveel hb je hebt. En we hebben geleerd de buik te onderzoeken en de baarmoederstand van de baby, ook erg leuk! Vandaag op outreach geweest met jeep naar Healtcentrum in Wvem. Heel apart om mee te maken. We zaten echt in middle of nowhere! Allemaal vrouwen met baby’s zaten al te wachten op bankjes voor healtcentrum. Want wij hebben alle pasgeboren baby’tjes vaccinaties gegeven. BCG, DTP, gele koorts, polio en mazelen. Echt een geweldige ervaring om te doen, al die lieve kindjes en moeders.. was een geweldige dag. En zo’n healtcentre zien is ook apart! De vaccinaties komen uit koelboxje. Ze hebben een paar kamertjes en 3 nurses die het runnen. Eens in de zoveel tijd komt er een dokter die kijkt welke gevallen hier in centrum behandeld kunnen worden en welke doorverwezen moeten naar ziekenhuis. Was super dag in ieder geval!

Wistje je dat:
- We bakken hier brood op een stokje bij kampvuur
- Een aids test van 75 cent kunnen ze hier soms niet betalen in het ziekenhuis.
- 7 uur s avonds is het hier pik..pik...donker... ik kon me echt niet voorstellen tijdens belletje met mama wat mn moeder in hemelsnaam buiten ging doen... tja bij jullie is het natuurlijk nog licht!
- Ze hier met schaamte vertellen wel eens tot 8uur sochtends uit te slapen! Haha nou na een avondje stappen tot 11uur liggen snappen ze hier niet helemaal!
- Afrikanen vinden het maar raar dat wij maar 1 banaan eten... als hun bananen eten, dan eten ze er wel 8 tegelijk!
Nou het is weer een heel verhaal geworden om te lezen denk ik.. nog wat foto’s erbij voor de beeldvorming ;) Ik heb nog zoveel meer foto’s.. het was moeilijk kiezen, rest moeten jullie thuis maar kijken!
Geniet van lekkere weer thuis allemaal! En tot het volgende bericht!